Korte geschiedenisles

Voor de oude rotten is het misschien leuk om te mijmeren over de motoren van vroeger, de meeste jongelingen zal het allemaal een worst wezen. Toch wil ik even in het kort over de geschiedenis van de Scrambler hebben, zodat je een idee hebt wat de geschiedenis van de huidige Scrambler is. Ducati ontwikkelde de Scrambler en leverde deze tussen 1962 en 1974 voor de Amerikaanse markt. Het begon met een 1-cilinder 250cc, later is dit nog 450cc geworden. In een tweede serie kwam ook nog een 125cc en 350cc op de markt. Ducati weet tegenwoordig ook wel dat een 250-450cc 1-pitter niet echt lekker meer zal verkopen en komt dan ook wijselijk met een L-Twin die al op de plank lag. Voor de nieuwste lichting komt Ducati met 4 varianten; de Icon, Full Throttle (met Termignoni uitlaat), Classic en Urban Enduro. Qua blok zijn ze gelijk, qua uiterlijk wat kleine aanpassingen. Denk aan zadels, sturen, velgen, spatborden, tankcovers en kleuren. De Classic is voor Startersmotor een week aan de beurt.

Scrambler onder de loep

De Scrambler Classic is klein en laag. Ergens moet ik denken aan een iets grotere Honda MSX, maar dan met power, hoewel de MSX nog wel een tikje kleiner is. De zithoogte is laag, 790mm en kans zelfs nog 20mm lager met een verlaagd zadel. De spatborden zijn van aluminium en dat valt meteen op. Jammer dat dit wel wat snel kan krassen. De buitenring van koplamp is voorzien van LED dagrijverlichting en geeft de motor iets hedendaags mee. Het achterlicht is heel stijlvol verwerkt onder het zadel. Diffuus licht bij het gewoon branden van het achterlicht, heldere LEDS bij het remmen. Van dat soort kleine details kan ik genieten. De metalen tank is voorzien van verwisselbare covers. De tankdop is een juweeltje; je denkt te maken te hebben met een losse draaidop, maar deze zit gewoon geïntegreerd en klapt open als een willekeurige tankdop. Op de dop staat 'BORN FREE -1962-', verwijzend naar het eerste jaar dat die eerder genoemde 250cc Scrambler op de Amerikaanse markt kwam.

De Scrambler is voorzien van een luchtgekoeld 803cc 90 graden L-twin motorblok met injectie in plaats van een éénpitter van weleer. Het blok van de Monster 796 is hiervoor gebruikt, met wat aanpassingen onder in het toerengebied van het blok. Duidelijk in beeld zijn de prachtige aluminium riemcovers aan de rechterzijde van het blok bij de cilinders. Die zijn veel duidelijker in beeld dan bij de Monster 796. Ook de uitlaatbochten zijn een sierlijk kunstwerk, de Italianen weten er altijd wat moois van te maken. Over het blok lees je hieronder meer.

Deze Scrambler Classic is tevens voorzien van een aantal accessoires, waaronder zadeltassen (gemaakt door Givi). Links iets groter dan rechts, vanwege de uitlaat. Deze zadeltassen zijn overigens verrekte handig en zijn ook nog eens los te koppelen en met een band maak je er zo een schoudertas van als je op stap bent zonder motor. Niet dat er heel veel in past, maar alle bergruimte is welkom. Ook handig zijn de handgrepen voor de passagier, welke echter door het optionele frame waar de zadeltassen aan hangen, wat minder makkelijk bereikbaar zijn. Het zadel zit lekker comfortabel en is ietwat zacht. Na een anderhalf uur rijden begin je dan ook een beetje je kont te voelen en lukt het niet om een prettige positie te vinden om dan wel goed te zitten. Het zadel is vrij glad, dus bij het opentrekken van het gas vanuit stilstand is het vasthouden geblazen, ook omdat de vorm van de tank zo is gemaakt dat je eigenlijk je knieen niet klemt tegen de tank. Onder het zadel is niet heel veel ruimte, maar een schijfslot kan je wel kwijt. Leuk detail is het onderhoudstasje, met 'Ducati Scrambler' als tekst. Ook te vinden onder het zadel een USB-poort, om bijvoorbeeld je smartphone op te laden onder het rijden. Hoezo 'een klassieker'?

De zijstandaard of jiffy is een verhaal apart. Deze zit net even anders dan normaal en het was elke keer ook weer zoeken hoe ik deze goed kon uitklappen. Ook weer een kwestie van gewenning. Opvallend is de matzwarte banaanvormige achterbrug, ook weer een stukje kunst.

Cockpit en stuur

De Scrambler zit zoals al gezegd erg laag. Met 1.80m kan ik met mijn voeten erg makkelijk bij de grond. Door de lage zitpositie en het hoge stuur, zou je met 1.90m volgens mij ook nog wel goed zitten. De zithouding is vrij rechtop en toch vrij actief. Door het hoge stuur valt er ook niets te leunen op de armen. Het zou bijna eerder wat moeite kosten om de armen in deze houding te houden, want het stuur zit ook nog eens verder van je af dan veel andere motoren en zo zit je al snel met gestrekte armen het stuur vast te houden. Persoonlijk mag het stuur van mij ook lager, en dat kan ook door bijvoorbeeld het stuur van de 'Full Throttle'-versie te pakken. Bij de 'Full Throttle' is het stuur aanzienlijk lager.

Het stuur van de Scrambler straalt eenvoud uit, maar stiekem zit er in combinatie met het tellerdisplay toch meer op dan je zou denken. rechts op het stuur een retro-killswitch die ook fungeert als startknop (je kan de startknop 'wegdrukken' door de killswitch om te zetten). Links de standaard knoppen, met nog een extra keuzeknop aan de achterkant. De schakelaar voor de richtingaanwijzer geeft nauwelijks feedback. Niet alleen bij het met je duim duwen naar links en rechts, maar ook het uitschakelen geeft weinig gevoel. Het went wel, maar het mag van mij beter. Om de alarmlichtfunctie te gebruiken, dien je dezelfde schakelaar een paar seconden naar links te duwen. Scheelt weer een extra knop!

De ronde cockpit is op het eerste oog erg basic, maar redelijk compleet en over het algemeen goed afleesbaar. Het backlight is in drie standen instelbaar. Overigens navigeer je door de menu's met de knoppen op de linkerhelft van het stuur. Onder en boven de richtingaanwijzer heb je ook nog functieknoppen om door de menu's en opties te scrollen. Naast de standaard info die je mag verwachten, zit er nog een 'settings'-menu in, waarbij je onder andere ABS ook in en uit kan schakelen. Handig als je besluit een beetje offroad te gaan. Standaard heeft de Scrambler overigens geen skidplate (carterbeschermer), maar deze is als accessoire te bestellen. De Scrambler die wij meekregen bij Ducati Zaltbommel had deze accessoire overigens al wel. Een andere erg handig optie is dat je een pincode in kan stellen als je sleutel niet werkt, om dan toch de motor te laten starten. De motor is voorzien van een startonderbreker, met in de sleutel de juiste code om te starten. Werkt deze om wat voor reden dan niet, dan kan je toch nog weg met de door jou ingestelde pincode. Wat overigens wel mist, is een gear-indicator en een brandstofmeter. Zodra de motor op reserve gaat, zie je wel een lampje op de cockpit, verder moet je het doen met zelf in de tank kijken. Lekker ouderwets. Met de zon vol op het display raak je verblindt en zie je nagenoeg niets, maar dat is niet zo gek natuurlijk. De toerenteller in de onderrand van de cockpit is niet heel goed afleesbaar, maar geeft je een redelijk idee waar je zit. De spiegels werken prima, laten veel zien en trillen nauwelijks. Je komt ze absoluut slechter tegen bij het testen van motoren.

Nieuwe banden en bestaande vering en remmen

De Scrambler is voorzien een 18" spaakvelg voor en een 17" spaakvelg achter met speciaal voor de Scrambler gemaakte Pirelli MT 60 RS banden (voor 110/80 ZR18, achter 180/55 ZR17). Een grove allroad-achtige band, waarmee je ook de verharde paden kan pakken. Het profiel van de banden, maar ook de spaakvelgen past precies bij deze motor, ze maken het plaatje compleet. De banden geven prima grip bij droog wegdek, hoewel ik ze met nat weer niet heb kunnen testen.

Qua vering is de Scrambler aan de voorzijde voorzien van niet-instelbare 41 mm Kabaya upside-down voorvork met een 150mm veerweg. Aan de achterkant stijlvol geplaatst in het verlengde van de achterbrug richting het Trellis frame, met een monoveer. Alleen de veervoorspanning is daarvan instelbaar. De veerweg aan de achterzijde is gelijk aan die van de voorzijde; 150mm. De vering is iets zacht afgesteld, om ook 'offroad' goed mee te kunnen. Het strijkt redelijk veel glad, maar klinkerwegen komen nog wel redelijk door, hoewel absoluut niet hinderlijk.

De Scrambler is voorzien van een enkele 330 mm remschijf aan de voorzijde voor. Deze flinke remschijf kan je ook in tweevoud terugvinden op de Ducati Panigale. Pani-watte? Ja, dat ding wat je pas mag rijden als je 24 bent en een A-rijbewijs in bezit hebt. Deze grote remschijf mag samenwerken met een radiale remklauw met 4 zuigers; een Brembo Monobloc. Aan de achterkant tref je een 245 mm met enkelzuiger Brembo remklauw aan. Uiteraard beide remmen met (uitschakelbare) ABS. De Monobloc remklauw van Brembo aan de voorkant doet zijn werk prima. Hoewel je niet zou denken vlot stil te kunnen staan met één schijf voor, gaat dat wel degelijk dankzij de Brembo-stoppers. Ook de achterrem doet wat het moet doen. De remhendel is in 5 standen instelbaar, waar ik normaal de remmen op standje '1' zet, stond in die stand de remhendel te ver weg voor mijn hand. Standje '2' bracht uitkomst. Hebben die Italianen nou zoveel grotere handen?

Foto: Ducati

Conclusie

De Scrambler is een leuke motor voor in en om de stad. Je pakt 'm makkelijk even mee en door de grote stuuruitslag en het lage gewicht stuurt het allemaal erg makkelijk en is de motor enorm wendbaar. Even van de weg af is ook geen probleem. Het blok klinkt goed, trekt goed door en is voor zijn cilinderinhoud redelijk zuinig met 35kW. Uitzondering is de 35kW-topsnelheid, dat duurt langer dan gewenst. Gelukkig hoef je daar maar weinig (of helemaal niet) te zijn met de Scrambler, want het comfortabele is toch weg boven 130km/u.

Groot pluspunt is het onwijs grote aanbod aan motoraccessoires. hiermee kan je zoveel kanten op, er zal niet snel een tweede gelijke Scrambler rondrijden als je er genoeg geld in wilt steken. Ook qua kleding en gadgets moet je voor de grap eens kijken naar het enorme aanbod op de speciale Ducati Scrambler site. Jassen, helmen, brillen, tassen, handschoenen, schoenen, hoodies, t-shirts, horloges, riemen, petjes, flessen, mokken, zippo's en zelfs een picknickdeken zijn er te vinden. Ducati heeft het groots opgezet en verwacht ook heel veel van de Scrambler. Niet voor niets is het meer als een apart 'merk' op de markt gezet, dan weer een ander model.

Met €10.790,- is de Scrambler Classic voor A2-rijders misschien wat hoger in prijs dan Japanse motoren, maar je rijdt wel een Ducati en weer iets wat je niet elke dag ziet. De goedkoopste Scrambler is de 'Icon', die gaat voor €9.290 van de hand, maar dan moet je 'm wel in het rood kiezen. Welke Scrambler zou ik zelf moeten kiezen, als ik er een zou kopen? De Full Throttle. Qua looks maar ook qua stuur. Persoonlijk vond ik het stuur van de Classic te hoog staan, maar zoals gezegd kan je sturen verwisselen. De Full Throttle is het meest naar mijn smaak.

Met dank aan Ducati North Europe voor het beschikbaar stellen van deze motor. Meer info over alle Scramblers kan je vinden op de Ducati Scrambler website (Engels).

Foto's: Startersmotor.nl, WelkRijbewijs.nl