Korte test: Benelli Imperiale 400 (2020)

Onlangs was ik bij MVM Motoren in De Meern en had ik de mogelijkheid om even op de Imperiale 400 demo te stappen. Die kans laat je natuurlijk niet liggen. De Benelli Imperiale 400 is namelijk één van de goedkoopste volwassen motoren voor de prijs van een 125cc motor. Je hebt zelfs 125cc-motoren waarvan de aanschafprijs een stuk hoger ligt. Voor de Imperiale 400 leg je precies € 4499,- neer en dat is voor een 400cc-motor natuurlijk heel erg goedkoop. Dan vraag je je af of je daar nog wel wat fatsoenlijks voor kan kopen. Reden dus om mijn been over de motor te gooien en te kijken wat zo'n Imperiale 400 in huis heeft. De rit duurde niet langer dan 2 uur en het aantal foto's is daarom geschoten met wat ik bij me had. Niet de mooiste foto's dus, want de beste camera en lens lagen thuis. Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om er wat over te schrijven, maar de motor is eigenlijk wel te leuk om er niet over te schrijven.

Veel merken hebben tegenwoordig neo-retro motoren in het gamma. Motoren die er uit zien als een motor uit de jaren '50-'70, met wat snufjes van nu. De prijzen van dit soort motoren zijn soms behoorlijk serieus, kijk maar eens naar Kawasaki W800 en Triumph Bonneville. Je krijgt dan ook absoluut waar voor je geld, maar Benelli wil laten zien dat je voor weinig geld ook een grappige retro kan kopen. Het design komt uit Italië, de fabricage gebeurt in China. Daarom zijn de kosten ook lager. Van het uiterlijk moet je houden, is retro niet je stijl? Dan lekker over slaan. Ik verwacht dan ook dat de Imperiale 400 meer in trek is bij de motorrijders die al wat ouder zijn. De jonkies springen toch sneller op een naked, allroad of supersport. Is dat in hokjes denken? Misschien.

Klassiek uiterlijk

Qua uiterlijk doet de Imperiale 400 me nog ergens ook wel denken aan een Royal Enfield Classic 500 en natuurlijk aan de klassieke motoren uit de jaren '50 met een mengelmoesje uit latere decennia. Ronde koplamp, druppeltankje, laag zadel, metalen spatborden, geveerd zadel en een uitlaat die laag langs het blok en achterbrug loopt. Verwacht geen LED-verlichting, dat kan niet voor dit geld. Je krijgt dus grote knipperbollen met gloeilampen en gloeilampen voor en achter, zoals het hoort bij dit soort motoren. De Imperiale 400 is een aandachtstrekker en veel mensen zullen dan ook denken dat je met een echte klassieker onderweg bent, die er nog wel heel erg goed uit ziet voor zijn leeftijd. Waar wel meer aandacht qua ontwerp naar mocht uit gaan, zijn de voetpedalen. Lompe rubber blokken, te lelijk om aan te zien. Ook het rempedaal had eleganter gemogen. Wat dan wel weer verrassend is, is dat de remhendel instelbaar is. Dat zie je voor dit geld eigenlijk nooit. Ook een middenbok zit er standaard op. Handig om de ketting te smeren. Over het algemeen is de afwerking best goed. Hier en daar was lasjes die mooier mogen. Kabels zijn netjes weggewerkt, onderdelen zien er netjes uit. Het is de vraag hoe het er uit ziet na een aantal jaren, daar kan ik weinig over zeggen. Een aantal kabels zijn aan het frame vastgemaakt met rubber kabelbinders en één daarvan zit heel dicht bij de uitlaat. Daar vraag ik mij wel van af of dat niet snel broos zal worden door extreme temperatuurinvloeden. Mocht die knappen, dan doe je daar gewoon een tiewrapje omheen. Voor de prijs ziet het er gewoon goed uit en mag je eigenlijk niet klagen. Onder het zadel kan je overigens niets aan spullen kwijt, het kapje aan de rechterkant met een slot, is enkel om bij de accu te kunnen komen.

Cockpit

De cockpit is basic, maar geeft voldoende informatie weer. Twee ronde klokken met daarin analoge tellers. Daar hou ik van! Niet helemaal retro, want in de linkerklok huist een LCD-display met informatie over de kilometerstand, twee tripmeters en een klokje. In het midden een langwerpig LCD-display met een gearindicator en brandstofniveau. In de rechterklok, de toerenteller, een halve ring met waarschuwingslampjes. Alles heeft nog steeds een klassieke look & feel. Jammer is dat in de linkerklok er gekozen is voor een onhandige achtergrond voor de snelheidsmeter. In de buitenste ring met blauwe cijfers op witte achtergrond de snelheid in kilometers, in de ring daaronder beter afleesbaar de snelheid in mijlen per uur in witte cijfers en zwarte achtergrond. De teller is dus niet goed afleesbaar, zeker niet op een zonnige dag. Dat is gewoon jammer, met een zwarte achtergrond en witte cijfers was dat opgelost. Alleen in de landen die met MPH werken is dat dus geen probleem. Uiteraard ook niet 's avonds in het donker, dan is blauw op wit wel goed leesbaar vanwege de verlichting. De teller wijkt overigens stevig af. Zo is 100 km/u maar 85 km/u op GPS en als je denkt dat je met 120 km/u snel aan het rijden bent, dan moet ik je teleurstellen, dat is maar 102 km/u. Ben je daar van op de hoogte, dan is er niets aan de hand en kan je er rekening mee houden, maar anders sta je toch vreemd te kijken als je met 100 km/u op de teller nog vrachtwagens in je nek hebt hijgen. De tellers van Benelli wijken standaard meer af dan veel andere motormerken. Althans, bij de Benelli's die ik gereden heb. Geen probleem, als je het dus maar weet.

Motorblok en rijden

Het motorblok van de Imperiale 400 is niet heel erg spannend. Een luchtgekoelde 374cc ééncilinder tweeklepper met maximaal 15.5 kW (21 pk) vermogen bij 5.500 tpm en 29 Nm koppel bij 4.500 tpm. Dat is voor een motorblok met die cilinderinhoud best matig. Tel daar bovenop het rijklaargewicht van 205 kilo en je weet dat de Imperiale 400 geen snelle motor is. Van die 205 kg merk je eigenlijk tijdens het rijden niet zo veel. Leg je de Imperiale tegen de KTM 390 Duke aan, dan zie je grote verschillen. Deze 373cc'er van KTM perst er namelijk 32kW (43,5 pk) en 37 Nm koppel uit. Kost natuurlijk ook meer. Dat de Imperiale 400 dus eigenlijk een slome is, maakt verder niet uit. Je koopt 'm niet om mee te racen, maar om te genieten van de omgeving. De Imperiale 400 is ideaal om op een zondagmiddag een relaxt rondje te cruisen, geen haast. Gelukkig heeft Benelli de kickstarter niet meegenomen en start de Benelli zonder moeite met de elektrische start. Wat een geweldige roffel komt er uit die uitlaat, die me doet denken aan een lange sigaar. Aan dat geluid hoef je niets aan te veranderen!

Hup, dat been over het zadel. Spiegeltjes afstellen, motor in de eerste versnelling zetten en dan merk je dat de schakelbak behoorlijk soepel werkt. De koppeling mag wel iets minder zwaar. Deze rustig aan lossen en rijden maar. De zit is rechtop en omdat de motor niet snel is, krijg je al direct een onthaastend gevoel. Wat wel even wennen is, is de remhendel, die iets meer naar beneden staat dan bij het gros van de andere motoren. Dat is even wennen bij de eerste paar keren remmen. Ondertussen plof ik lekker rond en geniet ik van de omgeving. De zithoogte is met 780 mm niet eens echt hoog en deze motor is dus ook best geschikt voor de wat kleinere mensen. Je kan heel makkelijk met beide voeten bij de grond.

Van 0 naar 100 km/u gaat in 9,3 seconden (wat dus 85 km/u op GPS is, ga je uit van 92-95 km/u op GPS, zoals bij veel andere motoren, dan ligt dat dus ietsje hoger) en de topsnelheid ligt onder ideale omstandigheden zo rond de 150 km/u. Dit lijkt snel, maar op GPS is dit 129 km/u. Dan zit je wel in het rode gebied en het is dan ook niet aan te raden om deze snelheid constant aan te houden. Gewoon lekker binnendoor ploffen, maar probeer op de provinciale wegen de teller dan wel op 95 km/u te houden waar je 80 km/u mag, om geen ander verkeer op te houden. Op de snelweg rijden kan prima, maar ook daar de teller minstens op 115-120 km/u houden om mee te komen met het overige verkeer. Inhalen kan, maar neem er de tijd voor. Deze Imperiale 400 is veel leuker in de stad en daarbuiten, maar een stuk snelweg draait de Imperiale 400 ook niet echt zijn hand voor om. Trillingen zijn er niet eens heel veel, niet meer dan de gemiddelde hedendaagse ééncilinder. Doortrekken kan tot ongeveer 7.000 tpm en dan komt de begrenzer er in.

Het verbruik ligt volgens eigenaren zo rond de 1 op 28-30, maar met een overijverige teller kan dit dus een klein beetje meer zijn. Met de 12 liter tank kom je dus al snel een ruime 300 kilometer ver. Fijn is dat de tankdop met een scharnier vast zit, dan hoef je bij de pomp ook niet te zoeken naar een plekje voor je tankdop. Qua onderhoud mag de Imperiale 400 elke 6.000 km verse olie en de klepcontrole mag elke 24.000 kilometer worden uitgevoerd bij de Benelli-dealer. Dit laatste sta ik eigenlijk van te kijken. Ik had verwacht voor dit geld, dat het een heel stuk eerder zou moeten.